Υπό την επίδραση της LH από το κυρίαρχο ωοθυλάκιο απελευθερώνεται το ώριμο πλέον ωάριο, το οποίο επί περίπου 24 ώρες είναι διαθέσιμο για γονιμοποίηση, ενώ τα υπολείμματα του κυρίαρχου ωοθυλακίου θα αναλάβουν υπό την επίδραση της LH την παραγωγή της απαραίτητης για την επιτυχή εμφύτευση και εξέλιξη της εγκυμοσύνης προγεστερόνης. Αν δεν επέλθει η γονιμοποίηση το ωάριο εκφυλίζεται, ενώ η ακόλουθη πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης οδηγεί στην απόπτωση του προετοιμασμένου ενδομητρικού βλεννογόνου, σηματοδοτώντας την έναρξη της εμμήνου ρύσεως. Οι διαταραχές της εμμήνου ρύσεως μπορεί να αφορούν τη διάρκεια, τη συχνότητα, την ένταση ή τα συνοδά συμπτώματα

Ως εμμηνόπαυση ορίζεται το κλινικό στάδιο στη ζωή μίας γυναίκας, το οποίο χαρακτηρίζεται από την οριστική παύση της ωοθηκικής λειτουργίας και ανεπιστρεπτί άρση της γονιμότητας και σηματοδοτείται χρονικά 12 μήνες μετά την τελευταία έμμηνο ρύση. Κατά μέσο όρο η αυτόματη εμμηνόπαυση τοποθετείται περί του 51ου έτους της ηλικίας, ενώ η απώλεια της ωοθηκικής λειτουργίας πριν από την ηλικία των 40 ετών ορίζεται ως πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια και μπορεί να οφείλεται σε εξωγενείς (χειρουργείο, φαρμακευτική αγωγή, ακτινοβολία) ή ενδογενείς παράγοντες (αυτοάνοσες παθήσεις, ιδιοπαθή αίτια, γενετικοί παράγοντες).
Τα τυπικά συμπτώματα που βιώνουν οι ασθενείς κορυφώνονται συνήθως το πρώτο έτος της εμμηνόπαυσης και φθίνουν προς το τέλος των δύο πρώτων ετών. Στα πιο συνήθη συμπεριλαμβάνονται οι εξάψεις, έντονη εφίδρωση, διαταραχές ύπνου, ανησυχία και εκνευρισμός, ενώ συχνά είναι και τα συμπτώματα εκ του ουρογεννοποιητικού συστήματος με ξηρότητα κόλπου και δυσπαρεύνεια.

Η εμμηνόπαυση, όπως αναφέρεται συχνά και για την εγκυμοσύνη, δεν είναι ασθένεια. Ιδιαίτερα η μετάβαση στην εμμηνόπαυση είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίοδος στη ζωή κάθε γυναίκας, σηματοδοτεί αλλαγές στο σώμα και τον ψυχισμό της και απαιτεί φροντίδα, ενσυναίσθηση και σεβασμός εκ μέρους του θεράποντος ιατρού, ώστε η μετάβαση αυτή να γίνει ομαλά και ανώδυνα για την κάθε γυναίκα.
Καθώς η αλλαγή του ορμονικού υπόβαθρου συνδέεται με επιβάρυνση του μεταβολικού προφίλ και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, απαραίτητη είναι η ενημέρωση της ασθενούς για τη σημασία μιας ισορροπημένης διατροφής με βάση το μεσογειακό πρότυπο, των καλών συνθηκών ύπνου, της τακτικής άσκησης με προτίμηση στην αερόβια γυμναστική, της αποφυγής του αλκοόλ, καπνίσματος και άλλων επιβλαβών συνηθειών. Επίσης σε αυτό το κομβικό σημείο μπορεί να τεθεί η διάγνωση πολλών σημαντικών παθήσεων, όπως οστεοπόρωση, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης και δυσλιπιδαιμίες, η έγκαιρη αντιμετώπιση των οποίων θα θέσει τα θεμέλια για την υγεία και την ποιότητα ζωής, που αξίζει κάθε ασθενής.
Κύρια φροντίδα του θεράποντος ιατρού μίας γυναίκας που παρουσιάζεται με συμπτώματα της εμμηνόπαυσης που την επηρεάζουν και περιορίζουν τις δραστηριότητες και την ποιότητα ζωής της, είναι η, όσο το δυνατόν, αμεσότερη, πλήρης και σαφώς ακίνδυνη ανακούφιση από αυτά τα συμπτώματα. Με βάση τις ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες της Endocrine Society σε γυναίκες ηλικίας <60 ετών ή που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση επί <10 έτη και παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα, όπως αναφέρθηκαν και πάνω και δεν έχουν αντενδείξεις, αποτελεί η ορμονική υποκατάσταση με οιστρογόνα στην περίπτωση που έχει προηγηθεί υστερεκτομή, ή με το συνδυασμό οιστρογόνου/προγεστερόνης τη θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

Εκτός από τη βελτίωση των ενοχλητικών συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης η ορμονική υποκατάσταση έχει και πρόσθετα ευεργετικά αποτελέσματα για την ασθενή. Η αγωγή με οιστρογόνα επιφέρει τη βελτίωση της οστικής πυκνότητας δρώντας ως οστεοαναβολικός παράγοντας και συνδέεται με σημαντική μείωση των οστεοπορωτικών καταγμάτων, ενώ αποδεδειγμένη είναι και η καρδιοπροστατευτική τους δράση.
Στις παρενέργειες της ορμονικής θεραπείας, που πρέπει να συζητώνται με την ασθενή διεξοδικά πριν την έναρξη της αγωγής, συγκαταλέγεται η αύξηση του κινδύνου καρκίνου του ενδομητρίου, η οποία εντούτοις παρατηρείται μετά τα 6-10 χρόνια χορήγησης. Σχετικά με την οριακή αύξηση του κινδύνου αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης που έχει περιγραφεί σε συνδυασμό με ορμονική αγωγή η επιλογή του κατάλληλου σκευάσματος και κυρίως της κατάλληλης οδού χορήγησης μπορεί να διατηρήσει τον κίνδυνο σε χαμηλά επίπεδα. Όσον αφορά στον κίνδυνο αύξησης του καρκίνου του μαστού η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει ότι είναι ελάχιστος όταν η αγωγή περιορίζεται στα 2.5-3 χρόνια, χρονικό διάστημα που κατά κανόνα αρκεί για την αντιμετώπιση των ενοχλητικών συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, καθώς και ότι 5 χρόνια μετά τη διακοπή της αγωγής δεν διαφέρει από γυναίκες της ίδιας ηλικιακής ομάδας.
Κατ’ επέκτασιν τα νέα επιστημονικά δεδομένα είναι σαφή στο ότι για την πλειοψηφία των γυναικών η ορμονική θεραπεία στην εμμηνόπαυση, με την προϋπόθεση ότι η έναρξη της είναι στα πρώτα χρόνια από την εμμηνόπαυση, με σαφείς ενδείξεις και λαμβάνοντας υπόψιν τις απόλυτες αντενδείξεις, έχουν περισσότερα οφέλη από κινδύνους. Προτεραιότητα αποτελεί σε κάθε περίπτωση η προσαρμογή της ορμονικής θεραπείας στους στόχους και τις ανάγκες κάθε γυναίκας, οι οποίοι πρέπει να γίνονται σεβαστοί και να ιεραρχούνται οδηγώντας σε μια εξατομικευμένη αγωγή, που θα εκπληροί τους στόχους, για τους οποίους σχεδιάσθηκε, την βελτίωση της ποιότητας ζωής και της ψυχικής και σωματικής υγείας κάθε γυναίκας.

Οι ενδοκρινολόγοι της ΕΝDOMEDICA διαθέτουν μετά από πολυετή και πολύπλευρη εκπαίδευση την απαραίτητη γνώση και κλινική εμπειρία για την διάγνωση και θεραπευτική προσέγγιση των διαταραχών της εμμήνου ρύσεως με ορμονικό υπόβαθρο. Στην ENDOMEDICA η ασθενής τοποθετείται στο επίκεντρο της φροντίδας μας, αντιμετωπίζεται ως σύνολο λαμβάνοντας υπόψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε φάσης του γυναικείου κύκλου με σεβασμό και ευαισθησία στις ανάγκες και τα προβλήματα της ασθενούς και με στόχο την από κοινού με την ασθενή εύρεση της χρυσής τομής στο σχεδιασμό της θεραπευτικής αγωγής.